Metro­pool­regio Amsterdam is een onde­mo­cra­tisch concept

Door deze getrapte “democratie” in de vorm van de MRA (Metropoolregio Amsterdam) wordt steeds alleen de inbreng van de meerderheid in raden en staten in de MRA ingebracht, waardoor het geluid van kleinere partijen en of de opposities, nooit gehoord wordt, zoals deze wel in de raden en staten zelf gehoord worden. Daarnaast moet ieder voorstel in alle afzonderlijke raden en staten besproken worden, en vervolgens krijg je dan als volksvertegenwoordiger te horen dat amenderen of iets dergelijks geen zin heeft, want dan zouden al die andere raden en staten ook weer akkoord met die wijzigingen moeten gaan.

Het zou voor de hand liggender zijn om onze democratische lagen meer af te stemmen op de praktische samenwerkingsverbanden die er zijn. Maar een extra bestuurslaag creëren was in elk geval een heel slecht idee. Een Raadtafel maakt dat er niet beter op, dat maakt het eerder erger. Dat legitimeert deze ondemocratische bestuurslaag alleen maar meer. Een schijn legitimatie uiteraard.

Daarnaast leidt deze structuur ook tot het alleen maar inbrengen van deelbelangen en belangenbehartiging, geografisch georiënteerd, de belangen van Almere bijvoorbeeld. Terwijl een echte democratische bestuurslaag juist vraagt om volksvertegenwoordigers die het grotere algemeen belang dienen en grensoverstijgende vraagstukken aanpakken en daarbij ook rekening houden met de minderheid en diegenen en het gene zonder stem.

Door deze manier van werken delven het meest kwetsbare: dier, natuur en milieu, steeds het onderspit. De focus binnen de MRA ligt toch vooral op de korte termijn mensen belangen, zoals economie en vooral heel veel groei.

De Partij voor de Dieren vindt de huidige MRA dan ook een ondemocratisch gedrocht.